Op vrijdag 14 november om 19u30 wordt in Dommelhof een bijzondere tentoonstelling geopend. Kunstenaars Albert Daniëls en Peter Rogiers hebben voor deze expo een reeks tekeningen/etsen samen gerealiseerd. Grafische interpretaties van elkaars tekeningen worden op een satirische manier overwerkt, doorstreept, verbeterd. De gedeelde waardering en bewondering voor de strip en de comic zijn uitgangspunten voor beide grafici wat resulteert in dit gemeenschappelijk werk.
Albert Daniels was tot 2003 docent aan de Hogeschool Sint-Lucas te Brussel waar hij het atelier ‘hoog en dieperik’ leidde. Hij heeft steeds grafiek beoefend, ets/aquatint al dan niet gecombineerd met houtsneden. Hij tastte de grenzen van de grafiek af en experimenteerde met alle mogelijke middelen die hem van nut bleken te zijn om het grafisch werk op een andere manier te benaderen.
Zijn thema ‘s hebben steeds het menselijk figuur als onderwerp die op een eigenzinnige en vaak ironische manier uitgebeeld worden. Tekenvaardigheid en kunde staan hoog in het vaandel van de kunstenaar. Momenteel gaat zijn belangstelling vooral uit naar het zuiver tekenwerk waar strip, comic ,nostalgische beelden en foto’s aan de oorsprong van zijn inspiratie liggen. Zeer recent verscheen bij uitgeverij epo het Graphics song boek “Patagonie zingt”, met strips en illustraties bij liederen over Patagonië.
Beeldend kunstenaar Peter Rogiers (°1967) deed middelbare studies in het technisch onderwijs. Na een aantal jaren beroepsactiviteit als technicus begon hij op zijn 21e aan een opleiding aan een hogere kunstschool. Bij aanvang wilde hij striptekenaar te worden. Francis Bacon en Franz West inspireerden hem en in zijn werk verwijst hij naar de iconografie van Pablo Picasso. Ook is de beïnvloeding door strips, underground-cultuur zoals B-films of cult comics merkbaar. Zijn voorkeur voor de dans met de choreografie van William Forsythe werkt door in zijn beeldend werk. De onrust van een dansend lichaam vergroot hij telkens weer in zijn sculpturaal werk. Met monumentale sculpturen van verwrongen figuren vol werveling en beweging, die balancerenn op de grens van abstractie en figuratie, is zijn beeldtaal zeer herkenbaar. De kunstwereld begroette Rogiers als een ‘nieuwe beeldhouwer’, een man die weer tastbare, driedimensionale beelden maakt. Geen conceptuele toestanden meer, maar weer een beeld gemaakt met materialen en verwijzend naar een herkenbare voorstelling, het menselijk lichaam.